Drodzy, Drogie, zapraszamy do udziału w warsztacie
„Wyprawa po wizje.
Praca z syndromem oddzielenia.
Dzika przyroda jako najważniejsza Nauczycielka”
„Kiedy lato osiąga swoją pełnię, odpowiadając na głos wewnętrznej tęsknoty, mężczyzna i kobieta pozostawiają za sobą cały świat udają się w ciemne, sekretne miejsce Matki Ziemi, aby umrzeć tam i odrodzić się na nowo. Niczym sucha łupina ziarna ukrywająca nasienie cennego ducha wstępują w ciemność Ziemi pozwalając jej przeniknąć ich ziemskie członki. Bez jedzenia, bez picia, bez żadnego zajęcia, stają twarzą w twarz ze swymi wizjami i snami wyświetlającymi się w obłąkańczym kołowrocie na ekranach ich świadomości”.
Przekraczanie oddzielenia od siebie i przyrody jest ważną pracą na drodze do życiowej pełni oraz kreowania świata wystarczająco dobrego dla wszystkich istot. Wywodząca się z tradycji indiańskiej praktyka pod angielską nazwą vision quest (wyprawa po wizje) jest jednym ze sposobów duchowego kontaktu z naturą i samym sobą. Polega na medytacji w samotności w dzikiej naturze w celu uzyskania przewodniej wizji życia, intuicyjnej odpowiedzi na ważne pytania.
Warsztat zaplanowany jest w dużej części w przyrodzie. Podczas przebywania w lesie, na łące, nad rzeką spotykamy na swej drodze różnorodnych nauczycieli. Każdy z nich może nas czegoś nauczyć. Takim nauczycielem jest też ciemność. Pozwala spotkać się ze swoimi lękami. Samotne przebywanie w lesie, w nocy może być ważnym doświadczenie spotkania ze sobą, ale też pozwala oswoić dzikość przyrody bez ingerowania w nią. Samotny, bliski kontakt z przyrodą otwiera na głęboki przekaz, który może być źródłem ważnej inspiracji czy wglądu.
Termin warsztatu: 15-18 sierpnia (czwartek – niedziela)
Miejsce: Ośrodek w Polu, Gajrowskie
Cena: 900 zł (dla absolwentów/ek HST 800 zł) + koszty noclegu i wyżywienia w ośrodku: 150 zł doba
Prowadzący: Ryszard Kulik
Opis warsztatu:
W czwartek i piątek pracujemy na miejscu. W zależności od pogody jesteśmy w sali lub udajemy się do lasu lub na łąkę. Te dwa dni są przygotowaniem do procesu, który ma miejsce w sobotę i niedzielę – wyprawy po wizje.
W sobotę rano wychodzimy po rundzie otwarcia. Kierujemy się w stronę głównego kompleksu leśnego Puszczy Boreckiej. Po całodziennej wędrówce, podczas której będziemy uczestniczyć w różnych procesach zatrzymamy się po to, by każdy znalazł miejsce na swoje nocne odosobnienie. Rozejdziemy się tak, by nikogo nie mieć w zasięgu wzroku. W swoim miejscu wytyczymy krąg pośród którego w środku rozpalimy niewielki ogień. Będziemy go utrzymywać całą noc czuwając przy nim. W razie niepogody rozwiesimy płachtę między drzewami, by uchronić się przed deszczem. O świcie spotkamy się wszyscy w centralnym miejscu, gdzie również będzie się palił ogień. Następnie udamy się z powrotem do ośrodka na spoczynek. W niedzielę około południa zrobimy krąg zamykający, a następnie zjemy obiad i rozjedziemy się do domów.
Rekomenduję utrzymanie postu od soboty, aż do niedzielnego obiadu. Dla najbardziej śmiałych rekomenduję również powstrzymanie się od picia płynów w czasie nocnego czuwania w lesie.
Każdy/a osoba w dowolnym momencie odosobnienia, jeśli uzna, że to doświadczenie jest za trudne może udać się centralnego ognia i tam w milczeniu czuwać ze mną i ewentualnie innymi osobami.
Każdy/a może też podjąć decyzję o rezygnacji z postu i zabrać ze sobą z domu odpowiedni prowiant.
Co zabrać: płachtę (plandekę 2×3 m ze sznurkami pozwalającymi rozwiesić ją między drzewami), ciepłe ubranie, karimatę, koc/śpiwór, zapałki, czołówkę, notatnik, długopis.
